Seria „ARGUMENTY ZA WIARĄ” ma na celu pokazanie, że chrześcijaństwo i ogólnie wiara w Boga nie jest czymś co wymaga całkowitego wyłączenia myślenia. Cykl ten może nie da niezbitego 100% dowodu na istnienie Boga (nie taki jest jego cel), lecz powinien sprawić, aby przynajmniej niektóre osoby niewierzące zmieniły swoją postawę z bezmyślnego wyśmiewania chrześcijaństwa w założenie, że „być może coś w tym jest”. Z kolei osoby już wierzące być może wzmocnią swoją wiarę po kolejnych wpisach z tej serii.
Kiedyś to byli bogowie… prawie dla wszystkich.
Żadna prawda nie boi się odważnych stwierdzeń podlegających falsyfikacji. Takich to właśnie stwierdzeń należałoby się spodziewać po wierzeniach religijnych, które są autentyczne. Jak więc w takim razie wygląda sytuacja z wiarą starożytnych Żydów i ich świętą Księgą? Czy znajdujemy tam takie bezkompromisowe i nieprawdopodobne orzeczenia, które po tylu wiekach (o dziwo) nie zostałyby sfalsyfikowane? Znajdujemy i to wiele. W poniższym wpisie zwrócimy uwagę na dwa z nich.
Pierwsze z nich to ciągłe podkreślanie przez Boga Jahwe na kartach Biblii, że Bóg jest tylko jeden i nie ma innego. Wszystkie bożki pogańskie ówczesnego świata miały być nieprawdziwe, tak samo jak natura w żaden sposób boska. Praktycznie rzecz biorąc niemal żadna inna wiara świata starożytnego nie uważała siebie za jedyną prawdziwą, innych bogów za fałszywych. Co najwyżej podkreślała większe znaczenie swojego boga nad innymi. Biblia mówi wprost: nie ma innych bogów poza Jahwe, a ciała niebieskie nie są bóstwami. Stwierdzenie niedorzeczne… jak na tamte czasy.
Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Panem jedynym [Pwt 6:4].
Widziałeś to wszystko, byś poznał, że Pan jest Bogiem, a poza Nim nie ma innego. Poznaj dzisiaj i rozważ w swym sercu, że Pan jest Bogiem, a na niebie wysoko i na ziemi nisko nie ma innego [Pwt 4:35.39].
Nie lękajcie się ani nie przerażajcie! Czyż nie przepowiedziałem z dawna i nie oznajmiłem? Wy jesteście moimi świadkami: czy jest jaki Bóg oprócz mnie? albo inna Skała? – Ja nie znam takiego! [Iz 44:8]
Czyż nie Ja jestem Pan, a nie ma innego Boga prócz Mnie? Bóg sprawiedliwy i zbawiający nie istnieje poza Mną [Iz 45:21].
Wspomnijcie rzeczy minione od wieków! Tak, Ja jestem Bogiem i nie ma innego, Bogiem, i nikogo nie ma jak Ja [Iz 46:9].
Ja jestem Pan, i nie ma innego. Poza Mną nie ma Boga. Przypaszę ci broń, chociaż Mnie nie znałeś, aby wiedziano od wschodu słońca aż do zachodu, że beze Mnie nie ma niczego. Ja jestem Pan, i nie ma innego [Iz 45:5-6]
Należy teraz sobie zadać pytanie: w jaki sposób można dokonać falsyfikacji danych wierzeń? Sposobów jest wiele. Dwa z nich które przychodzą na myśl to nauka i czas. Czy nauka udowodniła fałszywość istnienia Boga Żydów i Chrześcijan. Nie. Dlaczego?
Ano dlatego, że jest On w przeciwieństwie do bożków mitologii pogańskiej niezależny od natury, nie jest jej częścią. Dlatego to właśnie rozwój nauki i poznawanie coraz lepiej świata przyrodzonego w żaden sposób nie jest w stanie powiedzieć, że Bóg Jahwe nie istnieje. Ci co tak mówią to pseudo-naukowcy, w dodatku wchodzący w filozofię o której zazwyczaj nie mają pojęcia. Stwórca, którego obraz maluje nam Biblia nie musi chować się w lukach nauki, gdyż jest całkowicie oddzielny od przyrody.
Poganie i ich bożki prawie nigdy nie twierdzili, że tylko ich bóg jest prawdziwy, że nie ma innych*. Pomimo braku tak kategorycznych stwierdzeń ich wierzenia i tak zostały sfalsyfikowane zarówno przez naukę jak i upływ czasu.
Bożki były w nierozerwalny sposób powiązane z naturą. Narodziny wszechświata = narodziny bogów. Kosmogonia była jednocześnie teogonią. Nie ma bogów bez kosmosu. Dlatego to poprzez naukowe badania można było ich sfalsyfikować. I tak się stało. Słońce czy Księżyc nie są bogami, jak nauka nam pokazała. Natchnieni autorzy poprzez biblijny opis stworzenia w Genesis mówili nam o tym już 2600 lat temu. Cały ten opis jest polemiką z pogańską mitologią, dla której cała natura była przesiąknięta bogami itp. Biblia już na początku mówi nam, że jest jeden Bóg, który stworzył przyrodę, której nie należy się bać, ani czcić. Ciała niebieskie to tylko „lampy”.
14 A potem Bóg rzekł: «Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata; 15 aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią». I stało się tak. 16 Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. 17 I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; 18 aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre – Genesis 1:14.
Bóg poprzez autorów Biblii powiedział, że bożki pogańskie nie istnieją i miał rację. Było to w czasach, kiedy takie stwierdzenie było niemal nie do pomyślenia. Wszystkie ludy miały panteony swoich bóstw. Cała natura miała być nimi przesiąknięta. Nauka pokazała nam, że w przyrodzie nie ma nic boskiego. Że nie ma w niej żadnych bogów.
Co prawda Biblia mówi, że Bóg jest wszechobecny, ale nie na sposób panteistyczny, jak numen, mana czy orenda. Bóg jest transcendentny wobec przyrodzonej rzeczywistości. Jest poza czasem i przestrzenią, gdyż jest wieczny. On istniał przed światem i będzie wtedy gdy wszechświat się skończy, (por. Iz 40,6-8; 44,6; 90,2), gdyż to On sprawił, ze świat zaczął istnieć, ustanowił prawa dla niego i nadał mu porządek (por. Jer 33,25). Jest jak skała, na której świat jest zbudowany ( 2 Sm 22,32). Podczas, gdy świat jest zmienny, Bóg jest niezmienny (por. Iz 41,4; Ml 3,6).
Wcześniej zostało powiedziane, że falsyfikacja wierzeń może odbywać się na dwa główne sposoby. Pierwszy to nauka o której wspomniano powyżej. Drugim natomiast jest upływ czasu. Jak czas może pokazać nam, że dana wiara jest bajką? Odpowiedź jest prosta: poprzez zanik tej wiary na świecie. Z całego panteonu wierzeń pogańskich praktycznie wszystkie wymarły. Wyznawcy bogów Grecji, Rzymu, Egiptu czy Babilonii nie istnieją. Cóż to za bóg, który nie ma wyznawców swoich? Chyba tylko taki, który nie istnieje i nigdy nie istniał.
INNE STWIERDZENIE
Drugie odważne stwierdzenie jakie znajdujemy w Biblii i które z czasem można by poddać łatwo falsyfikacji to proroctwo o rozejściu się wiary w Boga Jahwe po całej Ziemi. W innych wpisach zostało już to parę razy wspomniane więc tutaj tylko krótko to powtórzymy. Najpierw ze dwa cytaty:
Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów (Rdz 17:5)
A mówił: «To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi (Iz 42:6)
To co niezwykłe w tym stwierdzeniu to to, że kiedy zostało one zapisane w Biblii (co najmniej 500 lat przed Chrystusem) wiara w Boga Jahwe była wyznawana przez grupkę Żydów (w tamtym czasie będących dodatkowo około okresu niewoli babilońskiej), którzy w dodatku byli dosyć mocno odizolowani od świata pogańskiego. Żeby tego było mało monoteizm żydowski był zjawiskiem tak wyjątkowym w starożytności, że dla pogan niemal niezrozumiałym. A jednak czas pokazał, że proroctwo się spełniło i dzięki chrześcijanom (pierwsi chrześcijanie byli niemal w 100% Żydami) wiara zaczęła się rozchodzić najpierw na Imperium Rzymskie, którego oficjalną religią zostało w IV wieku, a następnie na cały świat. Stało się tak pomimo wielkiego prześladowania przez rzymian, które trwało przez pierwsze trzy wieki naszej ery (poganie nie byli prześladowani). Żeby tego było mało sami Żydzi będąc najbardziej prześladowanym i rozproszonym narodem w historii ludzkości przetrwali do dnia dzisiejszego zachowując swoją wiarę i tożsamość narodową.
Kategoryczne stwierdzenia to jest coś czego unikasz jak nie masz 100% pewności. Robisz tak ponieważ mogą cię one pogrążyć. Wiara Żydów i chrześcijan nie boi się takich stwierdzeń. Mogła dzięki temu zostać łatwo sfalsyfikowana z biegiem czasu. Nic takiego się o dziwo jednak nie stało. Wierzenia pogańskie z kolei zazwyczaj unikały takich pewnych siebie orzeczeń. Nie uchroniło ich to jednak przed końcem.
21 Przedłóżcie waszą sprawę sporną, mówi Pan, podajcie wasze mocne dowody, mówi Król Jakuba. 22 Niechaj przystąpią i niech Nam objawią to, co się ma zdarzyć. Jakie były przeszłe rzeczy? Objawcie, abyśmy to wzięli do serca. Albo oznajmijcie Nam przyszłe rzeczy, abyśmy mogli poznać ich spełnienie. 23 Objawcie to, co ma nadejść w przyszłości, abyśmy poznali, czy jesteście bogami. Zróbcie choć coś, czy dobrego, czy złego, żebyśmy to z podziwem wszyscy oglądali. 24 Otóż wy jesteście niczym i wasze dzieła są niczym; obrzydliwością jest ten, kto was wybiera. [Księga Izajasza rozdział 41, wersety od 21 do 24]
* Faraon Echnaton IV (XIV w. przed Chr.) w hymnie na cześć Słońca mówił: „Ty, jedyny boże, oprócz którego nie ma żadnego”. Jednak nawet ten swoisty monoteizm faraona jest nieporównywalny z biblijną wiarą w jednego Boga. We wspomnianym przykładzie Aton – ubóstwione Słońce jest częścią świata, natomiast Jahwe Starego Testamentu jest Bogiem transcendentnym, tzn. Bogiem przewyższającym pod każdym względem stworzony przez siebie świat, Bogiem zupełnie różnym od świata. Jego Osoba nie podlega światowym kategoriom czasu i przestrzeni. Dodajmy, że wiara Echnatonna została po jego śmierci natychmiast wyrugowana z życia Egipcjan.
Po meczu finałowym Curry uznany za najlepszego zawodnika sezonu zasadniczego stwierdził:
Znani chrześcijanie 