… czy jest to jednak możliwe, aby współczesny człowiek – który tak głęboko uwierzył w to, że tylko i wyłącznie rozum i nauka (zwłaszcza nauki przyrodnicze) są jedynymi źródłami prawdy – dał się powtórnie przekonać, że i serce – gdzieś tam zepchnięte na dalszy plan – mogłoby nam ukazać prawdziwą rzeczywistość, jeśli się w nie wsłuchamy?
„Ja mam naukę. Po co mi jakiś bełkot o wierze czy sercu” ktoś mógłby powiedzieć. I wielu mówi. I po części w zasadzie mają rację. Nauka to przecież wspaniała rzecz. Pozwala nam odkrywać prawdę, której pragnienie (obok pragnienia piękna, sprawiedliwości i nieśmiertelności) tak głęboko jest w nas zakorzenione. Na jakie pytania jednak odpowiada nam nauka? Ile lat ma wszechświat? Jak są zbudowane gwiazdy? Jak się rozwijało życie na Ziemi? Fajne pytania. I często pasjonujące odpowiedzi. Czy są to jednak pytania, które są dla nas naprawdę najważniejsze? Cóż, jeżeli istnieją jeszcze inne pytania, większej wagi (a przecież one istnieją i nie ma potrzeby przytaczać ich tutaj) to ograniczając się do nauki nie odpowiemy na nie. Nauka może nam tylko i wyłącznie opisać świat przyrodzony. Na temat ewentualnego świata nadprzyrodzonego z definicji nie miałaby nic do powiedzenia. Niby oczywiste, ale…
Erwin Schrodinger (1887-1961) – jeden z najznamienitszych twórców mechaniki falowej oraz twórca jednego z najważniejszych równań w historii nauki, równania Schrodingera. W książce Nature and the Greeks wydanej przez Cambridge University Press w 1954 roku, oświadcza:
„Jestem bardzo zdumiony, że naukowy obraz realnego świata jest aż tak niepełny. Oferuje on bardzo wiele rzeczowych informacji, układa całe nasze doświadczenie w nadzwyczajnie spójnym porządku, ale zdumiewać może, że milczy o wszystkim bez wyjątku, co jest rzeczywiście bliskie naszemu sercu, co naprawdę ma dla nas znaczenie. Nie jest w stanie powiedzieć niczego o czerwonym i niebieskim, gorzkim i słodkim, fizycznym bólu i fizycznej przyjemności, nie wie niczego o pięknie i brzydocie, dobru i złu, o Bogu i wieczności. Nauka czasami udaje, że odpowiada na pytania z tego zakresu, ale odpowiedzi te często są tak niemądre, że nie jesteśmy skłonni traktować ich serio.”
I tak będzie chyba zawsze. Kiedy nauka wyjaśnia wszystko, mamy nieodparte wrażenie, że wszystko pomija.
Znani chrześcijanie 